फ़ॉर्गिव्ह आणि फ़ॉर्गेट

आजच फ़ेसबुक वॉलवर फ़ॉर्गिव्ह आणि फ़ॉर्गेट या आशयाची एक शेअर केलेली पोस्ट वाचली. पोस्टचा आशय होता कि, मनात कुणासाठीही किंतु ठेऊ नका. आपल्याच मनाच्या शांतीसाठी लोकांना माफ़ करा किंवा त्यांच्या चूका विसरुन जा. पण हे खरंच इतंक सोपं असतं?

लहानपणी मुलांना शिस्त लागावी म्हणुन आई एखादी चापट मारते आणि ते लहान मूल रडायला लागते. पण रडत रडत ते लहान मूल पुढच्या 2 मिनिटात परत त्याच आईकडे जातं जिने त्याला चापट मारलेली असते. आईपण त्या मुलाला जवळ घेऊन कुरवाळते आणि शांत करते. आयुष्यात फ़ॉर्गिव्ह/ फ़ॉर्गेट ची सुरवात इथुन होते. या नात्यात हे घडतं कारण, आई आणि मूल हे एकमेकांसाठी त्याचं विश्व असतात.

पण घराबाहेरच्या जगात असं होत नाही. तिथे बहुसंख्य व्यक्ति या लक्षात ठेवणे आणि सूड घेणे (रीमेंबर आणि रीवेंज) याप्रमाणेच वागतात. दरवेळी सूड घेणे म्हणजे शारिरीक इजा पोहचविणे असे नसते. ब-याच वेळा आपल्या मनात आकस असलेल्या व्यक्तिंची त्यांच्या पाठीमागे केलेली निंदानालस्ती, त्यांच्या सामाजिक प्रतिमेला धक्का लागावा यासाठी केलेले सगळे प्रयत्न हे एक प्रकारचा सूडच असतात. पण हा सूड घेताना प्रत्येक माणुस विसरतो कि आपण केलेल्या प्रत्येक कृतीला/ क्रियेला  प्रतिक्रिया ही येणारच असते. या क्रिया आणि प्रतिक्रियेतुन कोणाचीच सुटका नसते. त्यामुळे फ़ॉर्गिव्ह आणि फ़ॉर्गेट शिकण्याआधी झालेल्या घटनांवर, वादविवादांवर आपली दिली जाणारी प्रतिक्रिया, केलेली कृती कश्याप्रकारे संयमित असेल याचा विचार प्रत्येकाने केला तर ख-या अर्थाने मन: शांती प्राप्त होईल.